Ząbkowice Śląskie

amek założony został w XIV wieku jako niewielka siedziba ziębickiego księcia Bolka II Małego. W 1351 roku sprzedany został przez Mikołaja Małego, syna Bolka II, Karolowi IV Luksemburskiemu.
      W czasie wojen husyckich ulega zniszczeniu i dostaje się w ręce króla Czech Jerzego z Podiebradu. Zostaje rozbudowany i odnowiony lecz w 1468 roku zdobyty przez zbuntowanych mieszczan wrocławskich ponownie jest zniszczony.
     W latach 1522 - 1532 książę ziębicki Karol I  na miejscu zniszczonej budowli stawia nowy zamek. Duża, jak na owe czasy warownia składa się z czteroskrzydłowego kompleksu mieszkalno - obronnego, z dwoma narożnymi wieżami . Głównym architektem był Benedykt Reit. Całość ozdobiona na śląski sposób charakterystycznymi attykami z motywem półkoli a na wieży znajduje się portal z herbem Ziębickich. Była to prawdopodobnie pierwsza tego typu budowla na Śląsku.
   W 1522 roku zamek zamieszkiwała córka króla Zygmunta Starego Izabela. Innym posiadaczem zamku był Fabian von Reichenbach z Dzierżoniowa.
  Wojna trzydziestoletnia przyniosła zniszczenie także ząbkowickiej budowli. Są próby ponownego odnowienia zamku i nawet przez pewien czas jest on siedzibą starosty ziemskiego lecz nie na wiele się to zdaje.   Jego stan jest coraz gorszy i opuszczony popada w ruinę (1728 r) a późniejszy pożar przypieczętowuje dzieło zniszczenia. 
     Dzisiaj możemy zobaczyć zniszczone  ściany wraz w wieżą bramną, części wież obronnych, sklepienia w skrzydle południowym i zachodnim a także piwnice zamkowe.